Vanaf het begin van mijn componeren heeft de piano me altijd gefascineerd als een resonerend object. Het is deze resonantie die centraal staat in mijn compositie voor twee piano’s en electronics (Paysage en attente…).

Om te beginnen is er natuurlijk de (sympathische) resonantie van de snaren, die door het gebruik van de pianopedalen op verschillende manieren (mee)klinken.

Het stuk stelt resonantie ook centraal in de interactie van de elektronica met de live piano’s. Op bepaalde plaatsen worden fragmenten opgenomen die later opnieuw weerklinken, soms letterlijk en herkenbaar, soms compleet verhakseld en gefragmenteerd. Soms reageert de elektronica onmiddellijk op de musici, soms herneemt ze muzikale elementen pas minuten later.

Doorheen de compositie is de electronica bovendien niet alleen live aanwezig. Ik heb ook op voorhand gerealiseerde elektronische fragmenten in het stuk geïntegreerd. Deze fragmenten kondigen het materiaal van de live musici subtiel aan, waardoor wat live gespeeld wordt als een resonantie klinkt van de elektronische klanken.

Zoals in al mijn werken, resoneren ook andere composities in het werk door, zowel in de titel, als in het muzikale materiaal. Het gaat dan niet alleen om eigen werk (zoals de cyclus (paysages - études), geschreven tussen 2010 en 2015). Ook andere (historische) composities klinken onvermijdelijk mee, zonder dat er daarom letterlijke fragmenten worden aangehaald.

Ik had het genoegen om (Paysage en attente…) te schrijven in nauwe samenwerking met mijn vrienden-pianisten Elisa Medinilla en Frederik Croene, evenals met Gilles Doneux van Centre Henri Pousseur, die me bijstond bij het realiseren van de electronica. [Daan Janssens]

met de steun van Centre Henri Pousseur, onderzoeksfonds / research fund School of Arts Gent – KASK/Conservatorium

© foto Kurt Van Der Elst