De idee van dystopie is een van de sleutelideeën in dit stuk. Dit begrip kon op een bijzondere aandacht rekenen in de twintigste eeuw, voornamelijk als gevolg van literatuur en film. Maar muziek als een soort kunst bleef grotendeels aan de zijlijn. Deze compositie is een soort van projectie van de idee van dystopie en zijn interne organisatie (of beter gezegd, zijn wording). Het werk gebruikt een ongebruikelijke concertsituatie waarin een van de belangrijkste rollen toebehoort aan sensoren. Dergelijke apparaten worden vaak gebruikt in elektronische muziek voor de geluidsreflectie van bepaalde bewegingen van de artiest, maar in dit stuk zijn de sensoren akoestisch. Het klankaura daarvan is de basis voor al het muzikale materiaal. Gebaren zelf (die een impuls geven aan de sensoren) zijn van groot belang: ze expliciteren niet alleen de relatie en interactie tussen ‘solist’ en ensemble, maar geven ook een ‘visuele’ component in een afzonderlijke dramatische laag met verschillende tekens en symbolen.

Door het creëren van een allusie op de gevatte uitdrukking van Karl Marx ("Een spook waart door Europa - het spook van het communisme"), wil de auteur reflecteren over zijn visie op de fantasie (of werkelijkheid?) van dystopie. [Alexander Khubeev]

programmaboek Transit 2015, foto © Kentaro Kawada