In deze compositie voor piccolo en elektronica worden sonore extremen met elkaar verzoend. Een piccolo speelt hoog en koortsachtig variërend boven trage en diepe bassen die uit de luidsprekers weerklinken. Hoewel het hoge en het lage op het eerste gehoor nauwelijks iets met elkaar schijnen te maken te hebben, ontspringen ze beide aan dezelfde bron: de bassen zijn niets anders dan fragmenten van het piccolospel die tijdens de uitvoering worden opgenomen en enorm vertraagd worden afgespeeld.

Cruciaal in het instrumentale concept is het principe dat de elektronica volledig wordt aangestuurd door de klank van het instrument. Klank vormt met andere woorden de interface, en het consequent doorvoeren van dit principe leidt tot een rol voor de elektronica die niet meer als een extensie of een toegevoegde laag kan bestempeld worden maar eerder functioneert als een vernauwing, als een elektronische preparatie die de muzikale bewegingsmogelijkheden beperkt en focus geeft.

In technisch opzicht bestaat de interactie tussen akoestische input en elektroakoestische output uit een afwisseling van opname- en weergavesignalen: speelt het instrument luid, dan neemt het zichzelf op. Speelt het zacht, dan triggert het de vertraagde weergave van een eerdere opname. Al te rechtlijnige relaties tussen input en output worden vermeden door de signalen voor opname en weergave aan verschillende toonregisters toe te kennen. Muzikale logica en balans zitten als het ware reeds vervat in het elektronische systeem, zodat het moeilijk wordt te achterhalen in welke mate datgene wat weerklinkt vooral het resultaat is van een instrumentaal ontwerp, van compositie of van de live interactie met de elektronica. Van de muzikant wordt alleszins meer gevraagd dan het uitvoeren van een partituur. Aangezien alles wat gespeeld wordt altijd ook al het materiaal of de trigger vormt voor wat nadien door de luidsprekers weerklinkt, vraagt de hele situatie om anticipatie, flexibiliteit en een waarlijke interactiviteit van de uitvoerder.

little bird, big shadow werd geschreven in opdracht van TRANSIT, Huddersfield Contemporary Music Festival en Dark Music Days. Het werd op 22 oktober 2011 gecreëerd door Paula Rae van ELISION ensemble tijdens het TRANSIT festival. [P.C.]