World-line is een ketting van composities waarin de elektrische lap steel gitaar de hoofdrol speelt (in een stemming en opstelling die werd uitgewerkt in samenwerking met Daryl Buckly, aan wie het werk ook is opgedragen), gecombineerd met verschillende combinaties van trompet/bugel, slagwerk en elektronica.

Het bestaat uit vijf componenten die ook afzonderlijk uitgevoerd kunnen worden:

dust      lap steel gitaar met elektronica

rift        … met piccolotrompet en slagwerk

knot      … met slagwerk

lens      … met bugel

rasa      … met bugel, slagwerk en elektronica

rift en rasa werden gecomponeerd in opdracht van TRANSIT, de andere delen werden besteld door het Royal Melbourne Institute of Technology. De uitvoering op TRANSIT is de creatie van de volledige cyclus in haar huidige vorm. De vijf delen worden niet afzonderlijk gespeeld maar opgesplitst in verschillende nummers en secties die opnieuw gecombineerd worden in een doorlopende vorm. Het elektronicamateriaal uit dust wordt gebruikt als overlapping tussen de instrumentale delen.

World-line is een begrip uit de relativiteitstheorie en duidt op de geschiedenis van een partikel of object dat door de dimensies van tijd en ruimte beweegt. De muziek zou je kunnen zien als een miniatuur-‘universum’ waarin materie en energie opgebouwd worden door klank die uitdijt (vanuit de lage tonen) en terug ineenkrimpt (naar de hoge tonen) in een tijdspanne van ongeveer dertig minuten. Dit universum wordt waargenomen in relatie met de ‘world-line’ van de lap steel gitaar en de steeds veranderende verhoudingen en gezichtspunten tussen de gitaar en de andere instrumenten en klanken. Het proces van expansie-contractie is op een gelijkvormige manier aanwezig op meerdere niveaus in de globale structuur van het werk. (Richard Barrett)