Obsessions bestaat uit zeven korte bewegingen die ofwel een vorm van obsessief muzikaal gedrag vertonen, ofwel mijn persoonlijke obsessies weergeven. De structuur van Haiku Loop verwijst naar het patroon van lettergrepen in de Japanse haiku (5 – 7 – 5). De titel Gallus habet fratres… coniunx is ontleend aan een vers van Catullus en weerspiegelt het ‘broederpaar’ van Gallus. Dit deel is één en al tweeheid – de viool en de cello, de viool en cello samen tegenover de
piano, en ten slotte de twee houtblazers. In The Palace from 3:23 to 3:27 a.m. gebeuren er vreemde dingen in het paleis, waarbij de piano fungeert als een tikkende klok in de hoek. In Slavedriver laat ik het publiek uitmaken wie de drijver is en wie de slaaf. Fumeux fume is een driestemmige compositie voor lage stemmen van de 14de eeuwse  componist Solage. De Franse tekst (die hier natuurlijk niet te horen is) is een lofzang op het genot van wat in het Engels ‘woolgathering’ of ‘far-out speculation’ wordt genoemd (in hogere sferen verkeren, of bizarre veronderstellingen
maken). In mijn werk spelen de basklarinet, de cello en de linkerhand van de piano het origineel van Solage terwijl de piccolo, de viool en de rechterhand van de piano simultaan Alice-in-Wonderland-achtige transformaties spelen. Jean
Seberg, naar wie mijn The Entry of Jean Seberg into Heaven is genoemd, was een actrice die in hetzelfde jaar en in dezelfde staat is geboren als ik (1938 in Iowa, USA). Vele machtige mannen, onder wie Otto Preminger, Jean-Luc Godard en J. Edgar Hoover richtten hun hoop, angst en obsessies op haar. Hoover, hoofd van de FBI, vervolgde haar omwille van haar engagement in de Amerikaanse ‘civil rights movement’. Ze pleegde zelfmoord in Parijs in 1978. Dertig jaar later, en met de Afro-Amerikaan Barack Obama in de aanloop naar de verkiezingen om (hopelijk) president
te worden van mijn land, is het een goed moment om haar te huldigen. Zoals James Ensor de ‘Intrede van Christus in Brussel’ afbeeldde, voel ik me gedwongen de apotheose van mijn veronachtzaamde mede-Iowaan Jean Seberg te verklanken. Ik denk dat ze dat verdient. Ten slotte krijgt de Engelse uitdrukking ‘birds of a feather’ pas betekenis als de twee afsluitende woorden ‘flock together’ er worden aan toegevoegd (vogels met dezelfde veren vliegen samen – ‘soort zoekt soort’). Het laatste deel van Obsessions, Birds of a Feather, weerspiegelt mijn interesse in het gedrag van vogelzwermen zoals ik die voor het eerst zag in Rome op een herfstdag vele jaren geleden. De zwermen voerden als het ware mobiele abstracte sculpturen uit.

Obsessions werd geschreven in de zomer van 2008 in opdracht van de Koussevitzky Foundation in the Library of Congress voor het New York New Music Ensemble. Het werk werd
gecreëerd tijdens het TRANSIT-festival op 26 oktober 2008. (Harvey Sollberger)