Het is een plezier en grote eer te werken voor Het Collectief. Het is een topensemble. Hun focus op de muziek van begin 20e eeuw en de tweede Weense school in het bijzonder, maakt hen uniek. Aangezien ik mijn werk graag relateer aan een specifieke situatie (een muzikant, locatie, of in dit geval een repertoire) besloot ik Pierrot Lunaire van dichtbij te bekijken, wat voor mij het ultieme werk van dit ensemble is dat ze bijzonder goed uitvoeren. Ik besloot een ‘alternatieve track’ te componeren voor het specifiek deel Heimweh.
‘Alternative tracks’ zijn meer standaard in jazz: verschillende versies van hetzelfde werk verschijnen vaak samen op cd en bieden nieuwe en verfrissende perspectieven op het originele idee. Op dezelfde manier zoals ik naar dit melodrama van Arnold Schönberg keek, gebaseerd op poëzie van Albert Giraud, en werd gestimuleerd een eigen commentaar toe te voegen. Honderd jaar verwijderd van de originele compositie komt de melancholie, het drama van de Weense bourgeoisie vreemd en ietwat theatraal over voor mij, maar uiteindelijk relateer ik dit nog aan de notie van Heimweh.
Smokey Arnold kan apart of ingebed als alternatieve ‘track’ in de originele partituur van Schönberg worden uitgevoerd. Inzoomend op ‘heimweh’ als concept, merkte ik op dat wanneer emoties overdreven worden, ze hun functionaliteit verliezen en routine worden, een ‘loop’. Eenmaal vertrouwd met de emotie lijkt er geen nood meer te zijn iets op te lossen en de emotie wordt losgekoppeld van haar inhoud. Melancholie kan verschillende vormen en expressies aannemen, maar uiteindelijk verwijst het enkel naar zichzelf, geen uitweg, geen lineaire gedachte. Zoals een schommel in beweging.
Deze slingerbeweging is exact wat de muzikale vorm van mijn werkt maakt. En over swingen gesproken, jazz doordringt dit werk. Een andere muzikale stijl toevoegen, ligt geheel in lijn met de originele Pierrot Lunaire cyclus, zoals Schönberg zelf refereert naar de wals in Valse de Chopin (deel 1) en naar de serenade in Serenade (deel III), etc. Terzelfdertijd is een commentaar of zelfs parodie in lijn met de originele compositie in Parodie (deel III). [Vykintas Baltakas]
programmaboek Transit 2015
Concert Transit 2015 Labozaal STUK 24 oktober 2015 door Het Collectief:
Robin Engelen - dirigent
Thomas Dieltjens - piano
Wibert Aerts - viool
Martijn Vink - cello
Toon Fret - fluit
Julien Hervé - klarinet
Vykintas Baltakas (Vilnius, 1972) is een muzikale Scheherazade. Zijn muziek sleept je mee, refereert aan zichzelf, vloeit uit en vindt zichzelf opnieuw uit, om soms terug te keren naar waar ze begon. Baltakas weeft muzikale verhalen als een delicaat netwerk. In 1993 verhuisde hij naar Karlsruhe, Duitsland, waar hij compositie studeerde bij Wolfgang Rihm en directie bij Andreas Weiss. Van 1994 tot 1997 werkte hij ook met Peter Eötvös aan de Muziekacademie in Karlsruhe en aan het Internationale Instituut voor Hongaarse Componisten.
MATRIX doet haar best alle rechthebbenden met betrekking tot materiaal op deze website te achterhalen. Wie meent dat zijn/haar materiaal onrechtmatig hier is gebruikt, verzoeken wij ons te contacteren.
De partituur en het opnamefragment kan u ook ontlenen uit de collectie van MATRIX [Centrum voor Nieuwe Muziek] te Leuven.
Openingsuren: dinsdag & woensdag (10u-18u), donderdag & vrijdag (14u-18u)
Meer informatie: info@matrix-new-music.be
De TRANSIT collectie is een initiatief van MATRIX [Centrum voor Nieuwe Muziek], in samenwerking met Festival 20/21 en met de steun van Stad Leuven.
