Otodeblu is mijn antwoord op de uitnodiging van Georg Hajdu om bij te dragen aan zijn collectie korte pianostukjes met 17 tonen per octaaf. Los daarvan werd het werk ook geschreven voor Amnon Wolman, die een kort stukje verzocht als bijdrage voor de viering van de tachtigste verjaardag van John Pierce. Met mijn computerprogramma AUTOBUSK waren hiervoor acht uur vereist, en de door Wolman gestelde deadline was 1 oktober 1990. Mijn oorspronkelijke wens om een harmonie te ontwikkelen met septiem- en undecime-deeltonen liet ik voor een volgende keer en leidde de grammatica hier af van de reine kwint en terts. De titel van dit stukje van vier minuten kan worden opgevat als een verwijzing naar AUTOBUSK (verantwoordelijk voor al het materiaal, op een klein citaat uit het lied ‘Sixteen Tons’ na), naar de kersverse tachtigjarige voor wie het werd geschreven, naar de datum van voltooiing, de uren nodig voor het componeren evenals naar de (blues) stijl. ‘Otodeblu’ is ook Japans voor ‘triest geworden door klank’. (Clarence Barlow)