Dit stuk kan worden opgevat als een proefterrein voor de luisterperceptie. Alle compo-nenten van de muzikale constructie – textuur, dynamiek, ritme –, zijn er in hun dichtste en meest geconcentreerde vorm op gericht de pijnbarrière van de luisteraar te doorbreken. Door het muzikale materiaal continu te verwerpen en af te splitsen heb ik een soort van betekenisgenerator gecreëerd, een object dat bovendien de allusie op iets onbestaands opwekt. [M.K.]