Dit kwartet is een hommage aan de geweldige componist György Ligeti, die stierf in juni 2006. Het is erg gevaarlijk voor een componist zoals ik om te dicht bij de muziek van een groot componist te komen (denk maar aan al de 19e-eeuwse componisten die strijd lever-den met de schaduw van Beethoven). Daarom koos ik slechts een algemeen principe dat kenmerkend is voor zijn muziek. Wanneer ik aan de muziek van Ligeti denk, denk ik aan oneindige ruimtes, aangezien zijn muziek werkelijk onbegrensd lijkt in haar draagwijdte. Het komt ook vaak voor dat zijn muziek de zwaartekracht lijkt te overstijgen. Ik werd aan-getrokken tot een laat schilderij van De Kooning, Untitled XIII, waarop een aantal grote welvende vormen in het geel, groen, rood en wit op serene wijze in een soort van intri-gerende gewichtloosheid balanceren. De heletoonstoonladder staat in de muziek voor de overstijging van de zwaartekracht, omdat hij zes gelijke intervallen van hetzelfde ge-wicht telt. Aangezien het strijkkwartet uit vier spelers bestaat leek het logisch dit stuk op te bouwen vanuit de vier complementaire heletoonstoonladders die zich op een kwart-toonafstand van elkaar bevinden.

Deze tamelijk korte, intense compositie kan beluisterd worden als een variatiereeks, waarin in elkaar grijpende melodieën onderworpen worden aan tal van transformaties, met als resultaat een aantal steeds complexer wordende texturen. Het kan helpen de verschillende bewegingen op te vatten als een doorlopen van een levenscyclus, die vertrekt vanuit een zekere naïviteit en die doorheen verschillende ervaringen (met momenten van crisis en euforie), culmineert in serene

Dit werk werd gecomponeerd in 2007 voor het Quatuor Danel, waarvan het exquisiete kleurenpalet een vruchtbare bron van inspiratie vormde voor mij. [R.W.]