DIEREN kunnen omwille van hun lichaamsbouw niet zoals MENSEN klanken uit het binnenste van hun lichaam met het strottenhoofd CONTROLEREN; daarom drukt hun innerlijk zich op veel directere en bijgevolg ook aandoenlijkere wijze uit.
Voor MENSEN: herhalingen helpen. Controle uitschakelen. Ook tijd helpt. En uitputting. Blijven hangen. Soms ook onoverkomelijke moeilijkheden. Angst. Foute tongposities. Hulpmiddelen. Fouten.
sie verpassten alle tiere [zij misten alle dieren] is een deel uit een tekst van de schizofrene schrijfster Unica Zürn dat ik woord voor woord in zijn tegendeel veranderd heb. De oorspronkelijke tekst zou dus: hij ontmoet geen mensen, of ook: het treft geen mensen geweest kunnen zijn.
De ‘vertoonde’ tekst in deel I is afkomstig uit Franz Jungs autobiografie. Hij beschrijft een hond op een plein in de jonge Soviet-Unie, een hond die zinderend in de zon door een schijnbare dommeling energie opdoet: de hond in de brandende zon....de hond slaapt? ....de instincten, die niet verbruikt....belemmerd....blijven steken, zinderen onder de stralen van de zon....komen ze tot rust? ... zorgt innerlijke bewegingsloosheid voor een nieuw evenwicht?.... wordt er een nieuwe krachtbron aangesproken?....de hond wordt moe en tegelijkertijd waakzaam gespannen....de seconde voor het losmaken van alle instincten....de sprong naar voren....
De passage is vreemd en niet duidelijk, en in mijn stuk gaat het niet om DIEREN.
De dynamische vorm van dit eerste deel van inner empire is vertraging, eerder anticlimax. Deze vorm geeft de muzikanten ruimte voor eigen DIERPOGINGEN. Hoe ver komen we? Mijn angst tot aan de eerste geslaagde quasi dierlijke expressie, dan opluchting, dan...?
inner empire: I. sie verpassten alle tiere werd geschreven in opdracht van TRANSIT voor Neue Vocalsolisten, die het werk creëerden op 22 oktober 2011 tijdens het TRANSIT festival. [C.O.]
De TRANSIT collectie is een initiatief van MATRIX [Centrum voor Nieuwe Muziek], in samenwerking met Festival 20/21 en met de steun van Stad Leuven.