Nymphea, Jardin secret III werd geschreven in 1987 voor strijkkwartet en elektronica, in opdracht van het Kronos Quartet. De ondertitel Jardin secret III verwijst naar een reeks werken met dezelfde ondertitel waarin gebruik gemaakt wordt van eenzelfde informaticaprogramma, ontwikkeld door de componiste in de jaren 1980. De elektronische partij registreert de geluiden van het strijkkwartet en onderwerpt deze aan bepaalde processen tijdens de uitvoering. Naar het einde van de compositie worden fragmenten gereciteerd uit een gedicht van Arseniy Tarkovski. Saariaho vertrekt in deze compositie van de klankkleur van de cello, die door de computer geanalyseerd wordt.

Vanuit die spectrumanalyse wordt dan het harmonische kader van de compositie afgeleid. Op die manier wordt het aspect toonhoogte/harmonie verbonden met het aspect klankkleur. Daarnaast maakt Saariaho gebruik van een denkbeeldige as tussen de twee uitersten klank en ruis. Ook hier kan een parallel gezien worden met harmonie, waarbij ruis geassocieerd wordt met dissonantie en klank met consonantie. Er zijn verschillende manieren om de traditionele klanken verder uit te breiden en ook ruisklanken te integreren in de muziek. Naast speciale speeltechnieken wordt in dit werk gebruik gemaakt van de aanwezige elektronica om meer en andere klanken te genereren.

De titel Nymphea verwijst naar het beeld van de waterlelie bij Claude Monet. De symmetrische vorm van de plant, drijvend op het water en constant in beweging vormden de inspiratie voor dit werk. (Klaas Coulembier)