A Vanity Press is het resultaat van een zeven jaar durend proces van muziek componeren voor cello solo. Dit proces was gewijd aan het vastleggen en bewerken (in klank en notatie) van akoestische fenomenen die specifiek zijn voor het ontwerp en de constructie van het instrument zelf. Bijvoorbeeld ‘wolf-tonen’ (wanneer het corpus van de cello de snaar doet trillen), ‘multiphonics’ (wanneer een snaar aangeraakt en gestreken wordt zodat combinaties van som- en verschiltonen geproduceerd worden) en dubbelgrepen met harmonieken (wanneer boventonen, simultaan gespeeld op naast elkaar liggende snaren discrepanties in de toonproductie veroorzaken). In de compositie worden deze fenomenen omkaderd door een elektronische component die bestaat uit opnames van een gestreken cellocorpus met zeer dichtbij geplaatste microfoons, en sinustonen van een Hammond orgel H133. De titel, A Vanity Press, verwijst overduidelijk zowel naar de delicate vinger- en boogdruk die nodig is om het werk uit te voeren als naar de tijd die nodig was om het werk te componeren. De compositie is opgedragen aan Alex Waterman, voor wie het ook geschreven is. (Thomas Meadowcroft)