Hoewel Comme un flocon de neige als ‘musique pure’ werd geconcipieerd, kan de titel toch een verwijzing vormen naar een mogelijke achterliggende interpretatie van het stuk. Men zou het stuk kunnen vergelijken met een sneeuwvlok, maar dan wel onder de microscoop bekeken. Het ontstaan, bestaan en vergaan van een sneeuwvlok wordt zo sterk uitvergroot. Water wordt omgezet in een complexe maar uiterst geordende kristalstructuur die bij het smeltproces volledig terugkeert naar de oorspronkelijke toestand. Dit alles speelt zich af op een schaal die voor het blote oog amper zichtbaar is en waarbij het zachte en idyllische waarmee sneeuw meestal geassocieerd wordt, verdwijnt. Comme un flocon de neige zou op eenzelfde manier kunnen opgevat worden: een complex maar uiterst geordend proces op miniatuurschaal. Voor de complexiteit en orde zorgt een strikte seriële schrijftechniek op basis van een chromatische intervalgroepreeks. Het gebruik van vier verschillende fluiten (fluit, altfluit, piccolo en basfluit) binnen een relatief korte tijdsduur maakt dat het stuk een geheel is van vier efemere miniaturen… zoals een sneeuwvlok.

De titel Comme un flocon de neige is de vertaling van een vers uit de Lagrime di San Pietro van Luigi Tansillo (1510-1568), een tekst die door Orlando di Lasso op muziek werd gezet (en die ook aan de basis ligt van een werk voor basstem, mannenkoor en orkest dat ik al enkele jaren op stapel heb staan).

Come falda di neve che agghiacciata

Il verno in chiusavalle ascosa giacque,

A primavera poi dal sol scaldata

Tutta si sface e si discioglie in acque…’

‘Als een sneeuwvlok, die ’s winters

bevroren in een nauw dal verborgen ligt,

en dan als de lente komt door de zon verwarmd

helemaal smelt en in water oplost…’

Comme un flocon de neige werd geschreven in opdracht van Ictus Ensemble en gecreëerd tijdens het TRANSIT-festival op 28 oktober 2007. (Bart Vanhecke)