Tussen 1979 en 1982 componeerde Goeyvaerts vijf Litanieën, die alle gekenmerkt worden door een zekere repetitiviteit. Net zoals de gebedsvorm bestaan deze muzikale litanieën uit herhaalde cellen, die evenwel voortdurend bewerkt en getransformeerd worden. In de vierde Litanie, een opdracht van Radio France, worden muzikale cellen eerst opgebouwd om nadien gedesintegreerd en ontmanteld te worden. Verschillende van deze processen van opbouw en ontmanteling worden opeengestapeld, zonder dat ze daarom synchroon verlopen. Deze Litanie is de enige waarin een vocale partij voorkomt. De sopraan zingt zowel louter fonetische als betekenisvolle klanken. Goeyvaerts verwerkte daarin reminiscenties aan de rooms-katholieke eredienst en aan een Russisch wiegelied. Over zijn vijf Litanieën zei Goeyvaerts: ‘Ze zijn gecomponeerd als muzikale riten. Het is mijn wens dat ze ook als dusdanig worden gehoord.’