Sinds 2000 werk ik aan meerdere cycli in de vorm van hommages aan bepaalde kunstenaars of personen die mij na aan het hart liggen. Op die manier tracht ik wereld en cultuur in mijn muziek binnen te brengen. Daarmee voltrek ik bij wijze van spreken een inhoudsesthetische wending in mijn muziek, die tot 2000 (tot het muziektheater Angelus Novus) eerder ‘immanent’ werd uitgewerkt. Wanneer ik een cyclus aan György Kurtág of Daniel Libeskind, aan Zaha Hadid of Thomas Pynchon wijd, of een Hommage à Theodor W. Adorno componeer, dan probeer ik hun ‘geest’ zoveel als mogelijk in mijn werkconcept te vatten. Daarbij beweegt mijn muziek zich precies in die uiterste gebieden die bijvoorbeeld door Kurtág of Pynchon worden ingenomen.

In 2001 componeerde ik mijn eerste werk dat aan een bevriend componist werd gewijd: Hommage à Mark André voor cymbalon. Enkele componisten van mijn generatie, met wie ik persoonlijk bevriend ben, behoren naar mijn mening tot de belangrijkste en meest beloftevolle kunstenaars van onze tijd, omdat ze een hoogst individuele, niet-conservatieve, niet-gecorrumpeerde bijdrage leveren tot een vorm van muziek die vooruit in plaats van achteruit kijkt. Steven Kazuo Takasugi hoort bij deze vrienden. Zijn muziek – zoals Vers une myopie musicale of Jargon of Nothingness – is zo eigenzinnig en zo innovatief, en tegelijk zo exquis en doordrongen van het allerhoogste stijlbewustzijn, dat ik, als ik geen ander mens was, precies op dezelfde wijze zou willen componeren. Wat echter niet mogelijk is, aangezien Takasugi jarenlang aan die eigenschappen heeft gewerkt. Ik kan zijn muziek op deze plaats niet beschrijven (dat zal ik elders doen), maar wat ik wél kan, is een compositie schrijven – de Hommage à Steven Kazuo Takasugi, die iets van de magie van zijn muziek vastlegt, maar die tegelijkertijd mijn muziek blijft, met een vriendschappelijke buiging naar de kunst van Takasugi.

Hommage à Steven Kazuo Takasugi werd gecomponeerd in opdracht van TRANSIT, en gecreëerd in Leuven op 1 oktober 2005 door Ensemble Recherche. (Claus-Steffen Mahnkopf)