Tijdens mijn werk aan dit stuk, had ik het geluk een studiosessie te hebben met het ensemble. Zo konden we een aantal minder bekende geluiden en speeltechnieken verkennen. Dit resulteerde in een werk dat bestaat uit zeer zachte klanken, die een zekere rijkdom in textuur en kleine microtonale klankverschillen bezitten. Subtiele harmonische veranderingen zijn quasi identiek aan het geluid van de haren van een strijkstok die op de snaren bewegen, alsook andere geluiden die mogelijks uit die frictie kunnen ontstaan. In dit werk worden de muzikanten gevraagd om rug aan rug te spelen. Zo gaan ze een onderlinge relatie aan die is gebaseerd op luisteren. Dit resulteert in een andersoortige luisterruimte. [Liisa Hirsch]

Foto: © Harri Rospu