Serge Verstockt schreef Feuillage du cœur voor sopraan, 2 klarinetten en ensemble in 1995. In de opdracht was gestipuleerd dat de compositie moest refereren aan een werk uit de 19de eeuw. Verstockt wist deze neo-romantische, in de meest reactionaire betekenis van het woord ‘postmodernistische’ aansporing te omzeilen door zich uitgerekend op een werk van Schönberg, dé symboolfiguur van de nieuwe muziek, te oriënteren. Van Herzgewächse bleven dan nog enkel het gebruik van de coloratuursopraan en Maeterlincks (onvertaalde) gedicht over. Naast de poëtisch-sonoor-muzikale kwaliteiten inspireerde ook de inhoud van het gedicht de componist zéér sterk. Feuillage du cœur is Verstockts eerste vocale werk, wat altijd een tegelijkertijd groot en bangelijk moment is in het leven van een componist.

Via ChampdAction werkte Verstockt echter al geruime tijd samen met de sopraan Rolande Van der Paal, en Feuillage du cœur werd dan ook oorspronkelijk op het lijf geschreven van deze uitzonderlijke zangeres. Voor zo een zéér hoge sopraan, kan je slechts op twee manieren schrijven: ofwel uiterst gesublimeerd (Schönberg: ‘…ihr mystisches Gebet’) ofwel in volle fysische glorie (Verstockt). Het klinkend resultaat herinnert dan ook aan een operascène, los van de sociologische en conventionele kenmerken van dit genre, maar mét zijn dramatiek en vocale intensiteit. De vraag rijst daarbij of het om een solo dan wel om een trio gaat. De klarinetpartijen zijn zo virtuoos en akoestisch zo sterk afgestemd op de klankproductie van de sopraan dat er wel drie primadonna’s in het spel lijken. Verstockt, zelf klarinettist, ontwikkelde hiervoor een techniek waarbij op eenzelfde toon (si’’) verschillende tremulerende harmonieken geproduceerd worden via een snelle wisseling van keelstanden. In dit werk kan de klarinet dus niet enkel in haar zoetgevooisde maar ook in haar avant-gardistische gedaante met de menselijke stem vergeleken worden.

[Mark Delaere]