Informatie is redundantie:

Tautologie – volgens Wittgenstein – vertelt niets over de wereld en onderhoudt geen relatie met de wereld. Ik ben echter van mening dat tautologie het basisprincipe van taal is, respectievelijk het basisprincipe van de relatie tussen taal en de wereld. Elke beschrij-ving, uitleg, analyse of definitie is een verdubbeling, een herhaling, redundantie, net zoals een tautologie. Hetzelfde geldt voor informatie: Informatie is niet datgene wat boven redundantie uitsteekt. Informatie is eerder onmogelijk zonder redundantie. Het concept van redundantie is verbonden met het concept van een ‘kader’: iets herhalen betekent het meer intens (be)grijpen, het fixeren, bijsnijden, kaderen. Dit geldt ook voor ‘beteke-nis’: Betekenis en verdubbeling of nadruk zijn in elk geval bijna synoniemen.

Ik zie Voices and Piano graag als mijn liedcyclus, hoewel er niet in gezongen wordt: alle stemmen zijn gesproken statements uit speeches, interviews of lezingen. Ook speelt de piano niet echt een begeleiding bij de stemmen: de relatie tussen de twee is eerder een competitie of vergelijking. Spraak en muziek worden met elkaar vergeleken. We kunnen ook spreken van realiteit en perceptie. Realiteit/spraak is continu, perceptie/muziek vormt een raster dat toenadering zoekt tot het eerste. In feite is de pianopartij een temporele en spectrale scan van de betreffende voice, zoals een grof gerasterde foto. De pianopartij is de analyse van de stem. Muziek analyseert realiteit. Forough Farrokhzad (1935–1967) was een Perzische dichteres en filmmaakster die haar persoonlijke gevoelens van pijn, scheiden en ongeluk vertaalde in poëzie. Forough Farrokhzad werd gecomponeerd in op-dracht van TRANSIT, waar het gecreëerd werd op 27 oktober 2013. [PA]