Graffiti on a royal ground omvat een reeks korte pianostukken, vijfentwintig in totaal, die als live uitvoering geconfronteerd worden met een vroeger gerealiseerde klankband. Deze laatste ontstond in 1977 als achtergrondmuziek bij een televisiefilm over de Koninklijke Serres in Laken en werd hoofdzakelijk gerealiseerd met pianoklanken: het was een on-onderbroken improvisatie op de snaren binnenin de klankkast van het instrument.

De tegenstelling tussen de live uitgevoerde pianostukjes en de doorlopende achtergrond van de klankband brengt een tijdsstructuur tot stand waarin korte, geconcentreerde piano-interventies tegenover een ononderbroken flux van elektronisch bewerkte pianoklanken komen te staan. Deze confrontatie tussen onderbroken en doorlopende tijd, evenals tussen directe en indirecte klankproductie, vormt de basisidee van deze compositie. Deze tegen-stelling komt ook in de titel naar voren, uitgedrukt als in een analogie met de plastische kunsten.

Meer valt er over deze in 2011 ontstane compositie met woorden niet uit te leggen. Het overige zal door de uitvoering, waarin aan de pianist de vrije keuze wordt gelaten bij zijn interventies, aan het licht (of het oor) gebracht worden. De inzet van de klankband wordt voorafgegaan door een kort inleidend pianovoorspel, en het einde ervan wordt eveneens gevolgd door een kort postludium.

Wat het aangewende toonsysteem betreft is de traditionele tegenstelling tussen tonale en atonale elementen zo goed als opgeheven.

Graffiti on a royal ground werd geschreven in opdracht van het TRANSIT Festival, waar het op 27 oktober 2012 gecreëerd werd door Ian Pace. [A.L.]