In W E I brengt de sopraan de drie letters die als titel van deze compositie fungeren tot klinken. Elk van deze letters, W E en I, vertoont een eigen specifiek klankspectrum, dat onmiddellijk geanalyseerd wordt door een computer. De deeltonen van deze drie afzonderlijke spectra worden vervolgens opnieuw gesynthetiseerd met behulp van sinusgolfgenerators (‘sinus-orgel’). De oorspronkelijke stemklanken overlappen op die manier met sinusgolven, wat resulteert in zwevingen. W, E, I is een Chinees synoniem voor ‘luiheid’ en ik tracht met dit stuk stilte te interpreteren. [H.Y.]