Hearing from nowhere. Part 3 werd uitgedacht als een autonome compositie, maar terzelfdertijd als het laatste deel van de gelijknamige triptiek. Als de triptiek in één concert wordt gebracht zal dit wel door drie verschillende ensembles dienen te gebeuren, omdat elk deel zich manifesteert in quasi-absolute muzikale en fysiek-mentale grenssituaties, zowel met betrekking tot de schriftuur als met betrekking tot de uitvoering.

Zoals de titel aangeeft is de triptiek een ontwikkeling van paradoxale coëxistenties, een techniek ontworpen als antwoord op het verdwijnen van de moedertaal enerzijds en de verzelfstandiging van de samenklanken als kleur en ritme anderzijds. Het universum dat hieruit ontstaat is er enerzijds één van onzekerheid (want hoe communiceer je zonder moedertaal?), waarin de uitdaging centraal staat, en anderzijds één van relativiteit, waarin er geen conflict of dualiteit is tussen elementen die elkaar logisch uitsluiten (zoals een paradox steeds uitdrukt).

Hearing from nowhere. Part 3 werd geschreven in opdracht van het TRANSIT festival en Spectra Ensemble, dat het werk creëerde op 21 oktober 2011 tijdens het openingsconcert van TRANSIT. [F.D.]