Een abstract geconcipieerd stuk muziek zal altijd hetzelfde stuk blijven, zelfs al wordt het uitgevoerd op instrumenten die zeer verschillende bewegingen vereisen bij het bespelen. Maar wat als de abstracte compositie gericht is op de bewegingen en niet op de klanken? Wat als de compositie gedacht is als een choreografie voor muzikant en instrument – met klank als louter gevolg? Hetzelfde stuk zou dan totaal anders klinken op instrumenten met een verschillende verhouding tussen beweging en klank. Zou het eigenlijk nog wel om hetzelfde stuk gaan?

De ‘re-cycle’ Next To Beside Besides is een open reeks (veertien delen tot hiertoe) van choreografische vertalingen van het cellostuk Beside Besides, een stuk dat zelf reeds afgeleid werd uit het ensemblewerk Besides (2004). Elke vertaling kan afzonderlijk gespeeld worden, of in combinatie met andere vertalingen, tegelijkertijd of na elkaar, als aparte delen of tussen andere composities door als intermezzi. Wordt vervolgd…