De titel Traumwerk of Droomwerk is afgeleid van Albrecht Dürers beschrijving van zijn enigmatische en bijzonder speelse ‘marginalia’, ontworpen voor een gebedsboek in opdracht van keizer Maximiliaan in 1515. “Wie wil droomwerken, moet alles door elkaar mengen.” (Dürer)

De combinatie van een vreemde speelsheid en de functie als marginalia is, net zoals het labyrintische beeld van de verlichte handschriften, een bijzonder origineel voorbeeld van wat Paul Klee later zou omschrijven als: ‘taking a line for a walk’. (James Dillon)

Vioolduo’s vind je meestal in een educatieve context, zelfs als ze van de hand van de meest illustere componisten zijn. Luciano Berio heeft bijvoorbeeld ook zijn bijdrage geleverd aan dit schoolrepertoire. De werken van Dillon zijn anders. De twee violen zijn niet de meester en de leerling (hoewel ze af en toe dit rollenspel spelen), maar beiden zijn volwassenen en ze komen samen als volwassenen. Niet alleen vereisen beide partijen virtuoze capaciteiten op het vlak van intonatie, klankkleur en ritmische finesse, ook de de aandacht voor elkaar is perfect wederkerig. Ze observeren elkaar met de intimiteit – maar ook met de precisie – van een danspaar. (Paul Griffiths)