Technisch gesproken zijn er veel overeenkomsten tussen Y Despues (1983) en de muziek van M is for Man, Music, Mozart, al hebben de twee werken inhoudelijk hoegenaamd niets met elkaar te maken. Ook hier kiest Louis Andriessen voor een stemtype dat ver afwijkt van dat van een klassieke zangeres en dat dichter aanleunt bij jazz of popmuziek. Zonder vibrato geeft dat een heel specifieke expressieve kleur, die hier wordt ondersteund door de volle sonoriteit van de koperblazers.

De schriftuur is bewust heel rudimentair gehouden, om zo met een minimum aan middelen de inhoud van het gedicht van Federico Garcia Lorca kracht bij te zetten. De ostinati in de baslijn (met voortdurend herhaalde oktaafsprongen in het refrein en een ‘walking bass’ in de strofes) met daarboven een akkoordische zetting van de blazers en een eenvoudige diatonische zanglijn, vertonen gelijkenissen met wat Andriessen in The Vesalius Song uit M is for Man, Music, Mozart zou doen.