The Innocence of Trees is een muzikale ruimte die bestaat uit een reeks verlichte hallen. Elke opeenvolgende hal toont een andere tint of dimensie van een statisch harmonisch veld van zuivere verhoudingen, een rooster van verstrengelde punten. Volumineuze panelen van klank drijven en wankelen subtiel door de breekbaarheid van het klankmateriaal (bijvoorbeeld broze harmonieken, zuivere bandopnamen van golven, delicate snaarpreparaties) en zweven boven de luisteraar en creëren daarbij gloeiende containers voor de glinstering van een enkele toon.

“Het rooster verschijnt in de symbolistische kunst in de vorm van vensters, de aanwezigheid van deze vensters wordt gematerialiseerd door de geometrische interventies van de draagprofielen. [...] Als een transparant vervoersmiddel, het raam dat licht toelaat – of de geest – in de initiële duisternis van de ruimte. Maar het glas laat niet enkel toe, het reflecteert ook. Zo wordt het venster door de symbolist ook ervaren als een spiegel – iets dat bevriest en het zelf in de ruimte van zijn eigen
verdubbeling vangt.” – Rosalind Krauss

Eenzame tonen strekken zich uit naar onzichtbare horizonten. Soms lijken ze levendig en zwaar, soms bleek en wollig. Met hun
aanwezigheid trachten ze individuele punten te belichten binnen de harmonische ruimte, net als in de fysieke, akoestische ruimte.

“Toen ik voor het eerst een rooster tekende, dacht ik toevallig aan de onschuld van bomen en toen drong dit rooster mijn gedachten binnen en ik dacht dat het onschuld voorstelde, en dat denk ik nog steeds, en dus schilderde ik het en was ik tevreden. Ik dacht, dit is mijn visioen.” Agnes Martin

Een van de diepste vreugden in mijn leven is douchen, vooral in mijn appartement in San Diego. Mijn badkuip, een charmant reliek uit de jaren 1960, is zeeschuimgroen, en uitgerust met verchroomde kranen. Het hoogtepunt is echter het zuidgerichte douchevenster. Door een scherm, dat vaak vol druppels hangt, observeer ik de wazige kleurenschema’s van de aanpalende appartementsgebouwen, verweven met de minutieus aangeplante rijen palm- en eucalyptusbomen. Na honderden stortbaden op deze specifieke plek, ben ik me bewust van en verbluft door de ongeëvenaarde levendigheid van het Californische licht. Daarbij heb ik gemerkt hoe mijn nabijheid tot het vensterscherm mijn visuele perceptie verandert. Dichter en verder van het rooster staan, brengt verschillende grenspunten aan het licht waar herkenbare objecten of symbolen vervagen tot abstracte vormen of kleuren. Het rooster verkruimelt mijn gezichtsveld tot een complex net van pixels, waarbij elke eenheid een prachtige dimensie in zichzelf bevat.

“Ik kijk tussen mijn gespreide vingers door om mijn blik te verzachten, zodat het weerkaatste licht van het voorwerp gefilterd wordt; dan, kijk ik met gevoel naar de vluchtige kleur.” – Mei-mei Berssenbrugge

[Anthony Vine]