Monadologie XXXVI Chopin 12 Etudes:
Etude 1 – 12
maakt deel uit van een reeks werken getiteld Monadologies, die inmiddels meer dan 40 stukken omvat die ik componeerde
tussen 2007 en 2020.

Ze worden alle gekenmerkt door volgende eigenschappen:

1. de granulaire analysemethode: de originele partituur wordt gedeconstrueerd door cellulaire fragmentatie, wat wil zeggen dat ze eerst uit elkaar getrokken worden om vervolgens te worden herschikt tot een nieuwe tekst;

2. het gebruik van verschillende loops die enerzijds het muzikale onderwerp zijn van een herhalingsproces waardoor ze fenomenologisch belicht worden; en die anderzijds als generatoren van ritmes en patronen functioneren;

3. de referentie aan een “eerste schets”, die overschreven of herschreven wordt in een tweede schets. De Monadologies refereren daarbij aan mijn eigen materiaal, maar ook aan partituren uit de muziekgeschiedenis (Chopin, R. Strauss, Mozart, Haydn, Schönberg, Webern, Puccini, etc.). In dit geval wordt Chopins opus 10 de basis voor een virtuele ‘remix’: de partituur wordt verwerkt als een ‘audiosample’, met gebruik van methoden van de virtuele elektroakoestiek, wat wil zeggen dat ze wordt gegranuleerd, gefilterd, in ‘loops’ geplaatst, gemoduleerd, enzovoort. In die zin is MXIX geen compositie,
maar een meta-compositie.

4. Voor pianisten is opus 10 een werk dat opnieuw en opnieuw gerepeteerd moet worden; de beslissende impuls om het eerste volume van de Études te herwerken kwam echter verschillende jaren geleden van essays die Douglas R. Hofstaedter schreef over de Études, die hij las als paradigma’s van zelfgelijkende patronen, en van Györgi Ligeti, die me persoonlijk naar Hofstaedter heeft doorverwezen. Zijn Études stonden zeker model voor mijn arrangement.

5. Dit alles is geïnspireerd door de experimentele films van R.M. Ortiz en Martin Arnold en de techniekenvan hedendaagse ‘turntablists’ en uitvoerders van live electronics.

[BERNHARD LANG]

c foto Harald Hoffmann