Geschreven in 2008, vormt Waves 5–7 onderdeel van een reeks van dertien werken, waarin het onderzoek naar trillingen centraal staat. Deze trillingen zijn het gevolg van microintervallen, verstemmingen en van ruimtelijke vibraties die kunnen optreden bij de interactie tussen versterkte combinaties van elektrische, akoestische en elektronische media. Elk van de drie delen is gebouwd rond specifieke intervallen en welbepaalde registers die hun materiaal en snelheid rechtstreeks ontlenen aan de sympathieke vibratie van de pianosnaren. Aan de hand van zowel gefixeerde als quasi-vrije elementen reageren de musici vervolgens op de mogelijke harmonieën die het gevolg zijn van deze vibratie. Hierbij kleuren en combineren ze, al naargelang de omgeving zelf lijkt te dicteren.

Centraal in al mijn recente composities staat het luisteren zelf. De muziek is als zodanig ook niet gebeurtenisgebonden, in de zin dat zij exclusief werkt met aangehouden geluiden zonder discursieve afleiding. Hiermee wordt tevens een non-antropocentrische houding vertegenwoordigd, die het merendeel van mijn werk kenmerkt: het is nooit de mens die centraal staat, maar altijd het geluid zelf.