De Amerikaanse componist Harry Partch beweerde ooit zich weinig te bekommeren om zijn artistieke nalatenschap.  Ruim een kwarteeuw na zijn dood kan ik glimlachend vaststellen dat er niet alleen kopieën van zijn instrumenten
bestaan, maar dat er bovendien muzikanten bereid zijn gevonden ze te leren bespelen! Deze compositie is dan ook (bijna vanzelfsprekend) opgedragen aan Bob en Elisabeth van Trio Scordatura. Eén van de unieke muziekinstrumenten die Harry Partch ontwierp staat centraal tijdens dit concert.

De ‘Adapted Viola’ (een hybride strijker tussen altviool en cello) heeft een toonschaal die bestaat uit een aantal kleine (micro)intervallen, oorspronkelijk gefixeerd op de toets. Deze compositie wil een bijdrage zijn tot het voortbestaan van dit unieke muziekinstrument en het daarmee gepaard gaande gedachtegoed. Vanuit deze idee beschouw ik het in zijn totaliteit eigenlijk al als een ‘klassiek’ instrument. Ik heb uit de toonschaal een fragiele absoluutheid van toonhoogte proberen te destilleren, die zich tracht te manifesteren ten opzichte van aanvankelijk eerder agressieve uithalen van de keyboards. Zo ontstaat een verloop waarin grotere en kleinere bewegingen elkaar overlappen. De ‘onzuivere’ zwevingen van de keyboards ontkrachten op hun beurt de illusie van een (indirecte/elektronische) ideale stemming. Het blijft een voortdurende dialoog die balanceert op de grens tussen  herkenbaarheid en vaagheid.

Quick Transit werd gecomponeerd in opdracht van het TRANSIT-festival en gecreëerd in Leuven op 25 oktober 2008 door Trio Scordatura. (Tim Mariën)