Apparitions of The 27:28 Symmetry under The 72:81:88 Differential Cirrus in a setting of Quadrilateral Starfield Symmetry PAVS(3) 2:7:154 

Sinds 2010 is mijn werk gefocust rond één enkele set van harmonieën. Ik noem ze The Four Pillars: vier types intervallen, exponentiële veelvouden van 3, 7, 9 en 11, die kunnen worden afgeleid uit de pure boventoonsverhoudingen van één enkele frequentie: 36 Hz. Sinds ik exclusief met deze harmonieën begon te werken, heb ik een aantal interessante harmonische subsets ontdekt en gecultiveerd. Één van deze subsets, The 72:81:88 Differential, kan in dit werk worden gehoord als de continue aardende kracht van waaruit de muzikanten hun improvisaties weven. The 72:81:88 Differential is vooral bijzonder vanwege de verschiltonen die uit dit akkoord ontstaan. Deze vormen namelijk de contouren van een lagere set frequenties in de ratio 4:7:9 – een belangrijk akkoord, niet alleen binnen dit werk, maar ook binnen het oeuvre van mijn mentor La Monte Young. Het baanbrekende en visionaire voorbeeld dat Young heeft gesteld, speelde een belangrijke rol in mijn ontwikkeling als componist. Deze harmonische overeenkomst werd dan ook een drijvende kracht achter mijn denken met betrekking tot The Four Pillars.

The 27:28 Symmetry in de titel refereert naar de set van toonhoogten uit The Four Pillars die de muzikanten spelen. He akkoord dat wordt gecreëerd door de ‘close tuning’ van de 27^e en 28^e boventonen en hun symmetrische paren in het lagere tetrachord, is troebel van karakter en werd sterk geïnspireerd door Youngs The Second Dream of The High-Tension Line Stepdown Transformer, een werk waarvan ik het grote genoegen had om zowel de repetities als de uitvoering bij te wonen. Dit alles terwijl ik hielp met het opbouwen en het onderhouden van de installatie Dia 15 VI 13 545 West 22 Street Dream House, van La Monte Young, Marian Zazeela en Jung Hee Choi. In The Second Dream… is het gebruik van elke toonhoogte nauw verbonden aan het harmonische geheel van de samengestelde golfvormen. De kracht van dit compositorische principe is meteen duidelijk wanneer je dit werk live hoort worden uitgevoerd en de klank vibreert in de lucht rondom je. Nadat ik de eerste volledige repetitie van dit werk had bijgewoond, veranderde mijn manier van denken volledig. Ik wist dat ik nooit meer op dezelfde manier muziek zou schrijven.

In de video’s die gepaard gaan met de uitvoering, gebruik ik relevante sterrenbeelden om in vrije vorm een set van spiralen te tekenen. Die spiralen worden in beweging gezet en draaien aan constante snelheid. Vervolgens wordt de bewegende vorm viervoudig gespiegeld. Langzaam maar zeker kruisen de kwadranten. De video wordt geprojecteerd via een kleurensplitsende filter, wat het werk in een puur blauw spectrum doet baden. Elk aspect, zowel qua timing als qua aantal spiralen, is verwant aan de stemming van The Four Pillars, zodat, hoewel de projectie niet actief reageert op de muziek, hun bewegingen toch met elkaar in verband staan. Zo ontstaat één ononderbroken geheel van klank en licht.

[Randy Gibson]

Foto © Katie Pritchett