Het nieuwe stuk van Kate Moore voor Ensemble Scordatura is geïnspireerd op het korte en tragische verhaal van Italiaanse dichteres Isabella di Morra, waarop de tekst van het Lamento gebaseerd is.

Klaagzang

Uit een raam kijkt een jonge vrouw
achter een sluier van klarend textiel, gesponnen als spinnenwebben
of geesten die opdoemen van achter de horizon in het grijze licht voor de dageraad.
De nachtegaal is reeds gevlogen
en de geur van opstijgende dauw na de storm
brengt rust, maar het meisje schreit.
Ze weet dat er niemand is om haar tranen te horen.
Haar ogen zijn slechts schaduwen.
Haar ziel is neergepend op voor ons verloren bladeren papier.
Houten vloerplanken kraken achter het raamkozijn
en we denken dat we de ijle klank horen
van getokkelde muziek, van de snaren van een lier of een luit.
De noten kleuren de lucht en geven hoop
dat ze misschien kan worden weggevoerd op een schip van melodieën.
De vroege uren smelten weg terwijl de warmte opstijgt en het raam wordt gesloten.
De verschijning die er was, kunnen we nu niet meer zien.

[KATE MOORE]

 (c) foto Civitella Ranieri  2017